Mag ik het recept?
Heel vaak krijg ik de vraag hoe ik dát doe. Dát kan van alles zijn. Hoe ik een kleur klaar maak. Wat ik meng. Welke techniek ik toe pas. Hoe ik mijn styling zo krijg. Hoe ik de foto maak. Op al deze vragen kan ik helaas geen antwoord geven. Niet omdat ik dat niet wil maar omdat het simpelweg niet gaat. Als dat kon, dan had ik me jaren aan oefening, toewijding en training kunnen besparen.
Op de kappersopleiding bakte ik er niet altijd heel veel van (ik had er ook niet altijd zin in). Mijn mentor zei dat ik geduld moest hebben en dat je van ervaring en fouten maken het meeste leert.Eerst dacht ik dat hij het gewoon zelf niet wist maar hij had 100% gelijk. Door te doen leer je. Natuurlijk kun je om hulp vragen. Ik heb trainingen gevolgd, veel filmpjes gekeken en veel geoefend op modellen én oefenhoofden. Uiteindelijk heb ik geleerd wat ik nu doe, door het te doen. Door het 9 keer fout te doen, om het de 10de keer te krijgen zoals ik voor ogen had. En dat doe ik nog steeds!
Vallen en opstaan. Kopiëren en plakken is geen optie. Althans niet voor mij. Op het moment dat ik heb losgelaten wat ik allemaal wel en niet kon, wat anderen wel en niet doen en ‘hoe het hoort’, heb ik alleen maar meer geleerd. Ik heb geleerd te vertrouwen op mijn gevoel, ik creëer vanuit mijn eigen flow en zo onderneem ik ook. Als jij daarvoor open staat kan ik je dat laten voelen, ik kan je meenemen in mijn proces. Maar jij zult het zelf moeten doen, niemand kan het voor jou doen. Soms wens ik dat ik maar met mijn toverkwastje hoef te zwaaien en dat ik precies de look krijg die mijn klant en ik voor ogen hebben, maar zo werkt het niet.
Mijn passie is mijn drijfveer. Het continu opzoeken van mijn grenzen, het accepteren dat het niet altijd (in één keer) lukt én het bijzonder grote vertrouwen van mijn klanten maakt mijn creaties mogelijk. Ik kan het je laten zien en laten voelen maar ik kan het niet voor je beschrijven. Sterker nog, als ik het wel kon zou ik het niet doen.
Niet omdat ik je niet alles zou willen leren maar omdat ik je het leerproces niet zou willen ontnemen. Hoe cliché het ook klinkt, het gaat niet alleen om je eindbestemming maar vooral om je reis ernaartoe. Geloof me, ik heb al vele (haar)reizen gemaakt en heel vaak zijn mijn klant en ik nooit op onze gewenste eindbestemming uitgekomen omdat we onderweg een bestemming tegenkwamen waar we niet meer weg wilden gaan.
Wat is het verhaal achter je klant? Wat wil je klant en waarom? Wat is het budget van je klant? Wat is de haar geschiedenis, hoeveel tijd en geduld heb je om die droomkleur te bereiken? Hoe dik is het haar, en hoe lang? Hoe zit het met de structuur, textuur en hoe brengt jouw klant zelf het haar in model thuis?
Dit en nog vele vragen stel ik mijn klanten voordat ik überhaupt de ‘haar journey’ met ze aan ga. Het is zoveel meer dan een kleurtje mengen, erop kliederen en er een fotootje van posten op social media. Het is een vertrouwen, een reis, liefde voor wat je creëert, een visualisatie en een vriendschap die ontstaat. Vaak sta ik peentjes te zweten, vind ik dat ik heb gefaald en denk ik dat ik het beter had kunnen doen. Vaak neem ik risico, soms te veel en soms t
e weinig. Kleuren vond ik op de opleiding al eng en was dan ook wat ik het minst graag deed. Ik ontweek het onderdeel kleuren als de beste en dat is me jaren gelukt. Totdat ik moest en dat moeten veranderde in willen, omdat ik het ging doen. Nu is kleuren mijn grootste passie, maar het blijft altijd een spannende reis.
