Walter Postma is Kapper en Haarwerk-leverancier bij KapsalonRosa.nl, en geeft trainingen & showpresentaties aan collega-kappers in heel Nederland. Als hobby schrijft deze ondernemer (song)teksten voor Lyricle.nl. In deze column schrijft hij over zaken uit het dagelijks leven, bespiegelingen op de actualiteit en geeft af en toe vrijblijvende adviezen…
Knars…
Zomaar ineens, tijdens het eten van een relatief zacht stukje vlees, voelde ik het;
er knarste iets hards tussen mijn tanden.
In eerste instantie dacht ik nog aan een stukje bot maar toen ik met mijn tong langs de binnen kant van mijn gebit ging, kwam ik er al snel achter dat er een stuk kies miste.
Haast of niet …
Ik haalde eens diep adem en liet koude lucht tussen mijn tanden door gaan.
Na een korte check of er een “heftige” reactie op de luchtstroom plaats zou vinden kwam ik er achter dat er geen zenuw blootlag die mij de komende nacht wakker zou kunnen houden.
Het was uiteindelijk zaterdag en vandaag op zoek gaan naar een tandarts zou betekenen dat ik misschien iemand anders zou treffen dan mijn eigen, vertrouwde “gebittensmid”.
Wanneer ik zou wachten tot maandag was er een grote kans dat ik bij mijn eigen tandarts terecht zou kunnen.
Afspraak…
Na een weekend lang bewust het voedsel aan de andere kant gekauwd te hebben, belde ik op maandag voor een afspraak.
Na mijn verhaal gedaan te hebben kon ik een dag later al terecht; er was nog een plekje ´tussen de middag´.
Tegenvaller…
Omdat ik over het algemeen weinig problemen met mijn gebit heb en ik waarschijnlijk niet paniekerig over was gekomen had de tandarts klaarblijkelijk verwacht dat dit een tussendoortje zou zijn, maar…..
Dat viel tegen !!
“Ah joh”, zei ze verbaasd, “er mist een heel stuk uit !”
“Mhh,Nhh”, gaf ik als antwoord.
Ik had toch duidelijk verteld dat ik een “gat” kon voelen?
Ze haalde haar vinger uit mijn mond en besloot aan het werk te gaan;
“Jij wil altijd zonder verdoving, toch?”, vroeg ze hoopvol omdat dit nogal wat tijd scheelt.
“Dat ligt er aan hoe goed jij boort”, was mijn antwoord.
“zonder verdoving dus”, besloot ze.
Aan de slag …
Vol goede moed begon ze aan het klusje; boren, schoonblazen (toen voelde ik de koude luchtstroom wél), spoelen met water , alles wat moest werd gedaan.
Ondertussen volgde ik haar bewegingen en lette op haar ogen;
Het was me al vaker opgevallen dat ze deze samenknijpt bij concentratie en juist openspert bij onverwachte zaken.
Fronsen…
Ondertussen was ze bezig om een soort van “spanband” rondom de kies te zetten zodat ze dit kon vullen toen ik ineens 3 verschillende uitdrukkingen tegenkwam;
Vanuit de toegeknepen ogen door de focus ging het door naar opengesperde ogen van verwondering en na een krachtterm volgde een frons met de wenkbrauwen.
Paniek? Of Niet? …
Vanaf dat moment werden haar bewegingen ‘harder’ en begon ze als het ware in zichzelf te praten terwijl ze haar assistente kortaf opdrachten gaf;
“geef me een…”, en “pak nu een..” gevolgd door ;
“Oh,gvd, nu begint ie ook nog te bloeden!”
Nu kom ik al lang bij deze tandarts, dus ik vertrouwde volledig op haar kundigheid, maar…
terwijl ik daar zo lag kreeg ik meteen het idee ; “hier moet ik iets mee”.
Want, hoe zou het zijn wanneer je voor het eerst bij deze persoon op de stoel zou liggen en er doet zich iets onverwachts voor?
Hoe zou men zich dan voelen? Hoeveel vertrouwen heb je op dat moment, en….
Raak je zelf ook in paniek als patiënt?
Eind goed, al goed…
Zoals verwacht werd het uiteindelijk keurig opgelost en liep ik met een gerenoveerde kies de deur weer uit.
Buiten gekomen haalde ik eens diep adem en realiseerde me dat ik onbewust, terwijl ik volledig vertrouw op haar deskundigheid toch een soort van adrenalinestoot had meegekregen van de spanning die mijn tandarts had uitgestraald.
Hoe doe ik dat zelf eigenlijk…
Ik vroeg me af hoe ik zelf met een dergelijke situatie om ga.
Zowel in de salon als op trainingen gebeurt er wel eens iets wat onvoorzien is; een kleur valt anders uit, één van de kandidaten beheerst de basistechnieken onvoldoende etc.
Ik probeer op die momenten altijd rustig te blijven en terug te gaan naar de basis; Wat is er gedaan, wat hebben we over het hoofd gezien en hoe kunnen we dit op lossen.
(Basis) kennis …
Er van uit gaande dat er altijd bij iedereen een bepaalde basis aanwezig is, is het per persoon zoeken vanaf welk niveau je deze persoon “mee op reis kunt nemen”.
Wanneer ik als collega of educator paniek uit zou stralen, gaat de kapper/kapster twijfelen en zal de klant/ het model hier ook onrustig van worden.
In dit geval is het controleren van jouw eigen emoties de eerste stap bij het zoeken naar een oplossing.
Jouw uitstraling bepaalt de beleving van de cliënt.
