De quote:
“Can you remember who you were, before the world told you who you should be ?”
van Charles Bukowski heeft mij veranderd, terug naar mezelf.
Deze quote sloeg in als een donderslag bij heldere hemel.
Wie was ik voordat de wereld me vertelde wie ik moest zijn ?
Ik vanuit mezelf. Niet vanuit anderen.
Ik zoals ik mij zag en niet zoals (ik dacht) dat anderen mij zagen.
Daarvoor moest ik heel ver terug denken.
Terug naar groep 4, want vanaf het moment dat de ‘echte’ basisschool begint lijkt het normaal dat er meningen over je gevormd worden.
Ik kan me mijn eerste schooldag nog goed herinneren. Pas verhuisd naar een ander dorp en groep 4 was ‘the place to be’. Die dag werd ik aan een tafeltje gezet met 3 andere meisjes. Alledrie tegelijk deden ze hun arm over hun schrijfwerkje en zeiden (behoorlijk kattig): “Niet afkijken”. Nou, de toon was gezet.
Zo begint het…
Wie was ik voordat de wereld me ging vertellen wie ik moest zijn ?
Daar moest ik dus even over nadenken want meningen, oordelen en (vaak goedbedoelde) adviezen vliegen je al vanaf een hele jonge leeftijd om de oren.
Ik was goedgelovig, op mezelf, paste niet in één hokje, deed het nooit zo goed in clubjes en/of kliekjes, had een levendige fantasie en had interesse in dingen die ‘raar’ waren.
Gaandeweg word je gevormd, het leven vindt plaats.
Je wordt gevormd door de mensen die op je pad komen, heel veel fijne mensen en minder fijne mensen. In mijn geval ook mensen die mij vertelden dat ik nooit goed genoeg zou zijn, dat ik ‘het’ niet kon (en al zeker niet zonder hen), adviezen van: “Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg” en vaak de vraag: “Wat vinden anderen daarvan ?”
Doe vooral gewoon wat anderen van je verwachten en tot op zekere hoogte zijn dit natuurlijk best motiverende adviezen.
Ik heb ontzettend veel geleerd van mijn ervaringen, zowel de positieve als de negatieve. Mijn ervaringen zou ik zeker niet willen missen, ik ben ontzettend dankbaar dat ik ze heb.
Nu. Toendertijd niet zo…
Ongeveer 2 jaar geleden kwam ik de quote tegen waarmee ik dit verhaal ben begonnen.
Ik ben nog steeds op mezelf, in mezelf komen de beste ideeën tot stand.
Ik ben nog steeds (redelijk) goedgelovig, daardoor heb ik vertrouwen.
Ik pas nog steeds niet in één hokje want hokjes bestaan niet in mijn wereld.
Ik doe het nog steeds niet zo goed in clubjes/kliekjes, daarom heb ik heel veel verschillende en mooie mensen mogen leren kennen.
Ik heb nog steeds best veel fantasie, misschien wel mijn grootste creatieve inspiratiebron.
En ik ben nog steeds een beetje ‘raar’, zo vier ik het leven.
Eigenlijk is er dus weinig veranderd. Ik ben er alleen met andere ogen naar gaan kijken.
Van negatief naar positief, het kan. Waren het dan echt de meningen van anderen die mij veranderden of waren het mijn eigen gedachten daarover ? Meningen zullen er namelijk altijd zijn en (voor)oordelen ook. Daar kun jij niks aan veranderen en naar mijn mening moet je dat ook niet willen. Waar jij wél invloed op hebt is hoe jij omgaat met meningen en oordelen van anderen.
Dus nu vraag ik aan jou: “Weet jij nog wie je was, voordat ‘de wereld’ (of jijzelf) je vertelde wie je moest zijn ?”
Veronique, ook wel Bememiek, kan je volgen op Instagram onder: @Bememiek
Bekijk haar Instagram voor al haar prachtige creaties.
