Walter Postma is Kapper en Haarwerk-leverancier
bij KapsalonRosa.nl, en geeft trainingen & showpresentaties aan
collega-kappers in heel Nederland. Als hobby schrijft deze ondernemer (song)teksten
voor Lyricle.nl.
In deze column schrijft hij over zaken uit het dagelijks leven,bespiegelingen
op de actualiteit en geeft af en toe vrijblijvende adviezen…
We hadden op
het laatste moment nog een vakantie geboekt;
Acht dagen ‘Glamping’ op een Italiaanse camping zonder goed en wel te weten wat
er te doen was, dus het was afwachten of we ons zelf zouden moeten vermaken of
vermaakt zouden worden.
Dit laatste was natuurlijk vooral van belang voor jongste dochter die qua
leeftijd tussen “mal & dwaas” inzit.
Schoolverlatend waar het de basisschool betreft en aanstaand brugpieper in het
nieuwe schooljaar op een andere school.
De omgeving zag er goed uit, genoeg eettentjes, er was een zwembad en een
meertje dus we hadden er alle vertrouwen in.
Regen…
De eerste
dag kwamen we met stralend weer aan en ruimden snel de auto leeg.
Na enig rondkijken besloten we te gaan eten bij het restaurant bij de ingang
van de camping.
Nadat we onze bestelling doorgegeven hadden kwam het gesprek op hetgeen we s
’avonds zouden gaan doen.
“Ik weet niet of we een buitenactiviteit moeten gaan bekijken” , zei mijn vrouw
terwijl ze over onze schouders naar de lucht achter ons keek ,”volgens mij
krijgen we regen”.
Precies dát gebeurde, en zo kwam het dat we die avond gezellig een spelletje
deden op de veranda van onze tent.
Entertainment…
Een dag
later maakten we een verkennende wandeling op het terrein en liepen langs de
ruimte waar het entertainment team druk doende was om de jongste jeugd te laten
knutselen.
Aangezien een andere dochter van ons niet mee was op vakantie omdat zij stage
volgt voor een soortgelijke opleiding in entertainment en organisatie , keken
we met méér dan gewone belangstelling naar het programma;
We lazen dat het team samengesteld was uit diverse nationaliteiten die samen
het doel hadden om de gasten te vermaken, voor ‘elke’ leeftijd was wel iets te
beleven, en waar speciaal aandacht aan geschonken werd was de dag afsluiting
voor de jeugd op het plein vóór de Pizzeria op het park.
Eten…
Na een
aantal dagen rustig de omgeving verkend te hebben besloten we de vierde dag om
maar eens op het park te blijven en de pizzeria te bezoeken.
Het eten was goed, de sfeer ontspannen en het was gezellig druk.
Terwijl we plannen aan het maken waren voor de volgende dag startte iemand van
het entertainment team de muziek en voor we het wisten stond het plein vol met
kinderen van diverse leeftijden en kwamen er zelfs ouders aangelopen.
Dansen ….
Als een
soort “flash mob” begon de steeds groter wordende groep te dansen, opgezweept
door het animatie team;
we zagen onze ietwat sullige alleenstaande overbuurman zijn best doen om met
zijn kinderen mee te doen, een dame van een paar caravans
verderop trok spontaan een paar kinderen die aan de kant stonden te kijken er
bij, en voor we het wisten was het één grote hossende massa.
Natuurlijk kende niet iedereen passen en ging er soms één naar links terwijl
rechts de bedoeling was, maar toch….Niemand werd uitgezonderd, iedereen deed
mee!
Wat op mij
het meeste indruk maakte was het feit dat , misschien vanwege de
vakantiestemming, mensen waarvan je wist dat ze in het dagelijks leven elkaar
met enig argwaan zouden bekijken , deze nu samen optrokken om samen een zo leuk
mogelijk moment te creëren;
Je zag het aan de entertainers; uit
diverse windstreken met eigen gebruiken, eenheid uitstralen voor het plezier
van de gasten.
De gasten zelf die verschillen lieten voor wat het was alleen maar om het voor
henzelf maar vooral de jeugd zo leuk mogelijk te maken.
En natuurlijk de kinderen die zonder vooroordeel elkaar uitlegden wat de
bedoeling was wanneer iemand de pasjes niet kende.
Allemaal
verschillende types met hetzelfde doel…..
Vakantiegevoel
vasthouden…
Terwijl ik
dit zat te bekijken bedacht ik me dat het uiteindelijk ook binnen een groep
medewerkers van een bedrijf zo zou moeten zijn, ondanks de onderlinge
verschillen samen hetzelfde doel nastreven om het de klanten naar de zin te
maken.
Vreemd dat dit soort zaken me wél opvalt wanneer ik vakantie heb, maar hier
niet over na denk wanneer ik volop aan het werk ben.
Ik nam me
voor om bij thuiskomst het ‘vakantiegevoel’ zo lang mogelijk vast te houden
door “open” naar mijn team te kijken en hierdoor iedereen mee te krijgen in
mijn visie.
Nu, 3 maanden later, merk ik dat ik allang weer op dezelfde manier bezig ben
als daarvoor , net zo “bedrijfsblind” als voorheen.
Ik heb er nog eens goed over nagedacht, en dé oplossing voor dit terugkerende
probleem gevonden;
Ik moet vaker
op vakantie !!
Ooit
zei iemand me: “als je doet wat je altijd deed, zul je krijgen wat je altijd
kreeg”
Daarom is het goed om af en toe afstand van jouw bedrijf te nemen om er met een
frisse blik naar te kunnen kijken.
